Kumbukizi ya Mtakatifu Padre Pio wa Pietralacina:maisha ya sala,unyenyekevu na hekima!
Na Angella Rwezaula – Vatican.
Kila mwaka ifikapo tarehe 23 Septemba, Mama Kanisa anaadhimisha Siku Kuu ya Mtakatifu Padre Pio wa Pietralcina. Mtakatifu Padre Pio wa Pietrelcina alizaliwa tarehe 25 Mei 1887 kwa ubatizo wa jina la Francesco Forgione na ambaye baada ya kukomaa wito alijiunga na Shirika la Ndugu Wadogo Wakapuchini. Alifariki dunia tarehe 23 Septemba 1968 huko San Giovanni Rotondo, Kusini mwa Italia. Mtakatifu Yohane Paulo II tarehe 2 Mei 1999 akamtangaza kuwa ni Mwenyeheri na hatimaye, tarehe 16 Juni 2002 akamtangaza kuwa ni Mtakatifu. Padre huyo ni mmoja wa watu mashuhuri katika ulimwengu wa Kikatoliki, anayejulikana sana kwa kuonekana kwa madonda yake ambaye baada ya kifo yalitoweka na umaarufu wake kama mtenda miujiza, hata yam bali na kujitolea kwa waamini, ambayo ilisababisha kutangazwa kwake kuwa mwenyeheri na hatimaye Mtakatifu, na Papa Yohane Paulo II. Maisha yake yalikuwa na sifa ya sala ya kina , mazoezi ya sakramenti za Misa na Kuungama, na ibada kubwa sana kwa mateso na huruma, kumpenda Mama Maria, na kuchukia sana unafiki wa watu.
Inakumbukwa Hayati Baba Mtakatifu Francisko alifanya hija ya kichungaji Jimbo Katoliki la Benevento, Italia kunako tarehe 17 Machi 2018, kama sehemu ya maadhimisho ya kumbukumbu ya miaka 50 tangu Padre Pio wa Pietrelcina alipofariki dunia na miaka 100 tangu alipopata bahati ya kuwa na Madonda Matakatifu. Baba Mtakatifu Francisko alitumia fursa hii kuwashukuru wote kwa moyo wao wa ukarimu waliomwonjesha siku ile, akapata bahati ya kukutana na kuzungumza na wagonjwa mbalimbali na kwamba, ni tukio ambalo limeacha chapa ya kudumu katika moyo wake. Hili ni tukio ambalo lilikuwa na umuhimu wa pekee katika maisha na utume wa Kanisa; ikawa ni nafasi ya kuweza kufafanua na kuzama zaidi katika maisha ya kiimani na zaidi katika Mafundisho ya Mtakatifu Padre Pio wa Pietrelcina: maisha ya sala, unyenyekevu na hekima.
Katika maelezo ya Ufafanuzi kutoka Baraza la Kipapa la Kutawangaza watakatifu, wanafafanua kwamba alionesha upendo mkuu kwa wengine kwa kuwakaribisha, kwa zaidi ya miaka 50, watu wengi wasiohesabika waliomiminika kwa huduma yake na kuungama, kutafuta ushauri na faraja yake. Ilikuwa karibu kuzingirwa: walimtafuta kanisani, katika sacristy, katika nyumba ya watawa. Naye alijitoa kwa wote, akihuisha imani, akisambaza neema, akileta nuru. Lakini hasa katika maskini, wanaoteseka, na wagonjwa, aliona sura ya Kristo na kujitoa hasa kwa ajili yao. Alitumia wema wa busara kwa namna ya kupigiwa mfano; alitenda na kushauri katika nuru ya Mungu. Wasiwasi wake ulikuwa utukufu wa Mungu na wema wa roho. Alimtendea kila mtu kwa haki, uaminifu, na heshima kubwa. Nguvu ya ushujaa iliangaza ndani yake. Alielewa mapema kwamba njia yake itakuwa ya Msalaba, na mara moja akaikubali kwa ujasiri na upendo. Alipata mateso ya kiroho kwa miaka mingi. Kwa miaka mingi alivumilia maumivu ya majeraha yake kwa utulivu wa kupendeza.
Alipofanyiwa uchunguzi na vizuizi vya utumishi wake wa ukuhani, alikubali kila kitu kwa unyenyekevu mkubwa na kujiuzulu. Mbele ya shutuma zisizo na msingi na kashfa, sikuzote alibaki kimya, akitumaini hukumu ya Mungu, wakubwa wake wa moja kwa moja, na dhamiri yake mwenyewe. Kwa kawaida alitumia hali ya kujitesa ili kufikia wema wa kiasi, kulingana na mtindo wa Wafransisko. Alikuwa na kiasi katika mtazamo wake na njia ya maisha. Akifahamu ahadi alizokuwa amezifanya katika maisha ya kuwekwa wakfu, alizingatia kwa ukarimu viapo alivyokuwa amekiri. Alikuwa mtiifu katika mambo yote kwa maagizo ya Wakuu wake, hata yalipokuwa mazito. Utiifu wake ulikuwa wa ajabu katika nia, wa ulimwengu wote katika upeo, na muhimu katika utekelezaji. Alifanya roho ya umaskini kwa kujitenga kabisa na yeye mwenyewe, kutoka kwa mali ya kidunia, kutoka kwa starehe, na kutoka kwa heshima. Alikuwa na upendeleo mkubwa kwa fadhila ya usafi. Tabia yake ilikuwa ya kawaida kila mahali na kwa kila mtu. Alijiona kuwa asiyefaa kitu, asiyestahili zawadi za Mungu, aliyejawa na taabu na upendeleo wa kimungu. Katikati ya kustaajabishwa sana na kilimwengu, alirudia: "Nataka kuwa mchungaji maskini tu ambaye anasali." Afya yake, tangu ujana wake, haikuwa nzuri sana na, haswa katika miaka ya mwisho ya maisha yake, ilipungua haraka. Dada Kifo kilimpata akiwa amejitayarisha vyema na mwenye utulivu mnamo Septemba 23, 1968, akiwa na umri wa miaka 81. Mazishi yake yalitiwa alama na watu wengi waliojitokeza kuhudhuria.
Katika kuadhimisha Siku kuu ya Mtakatifu Padre Pio, ulifanyika Mkesha huko San Giovanni Rotondo ambapo tarehe 22 Septemba, misa ilifanyika saa 6.00 usiku wa manane kwa kuongoza na Padre Roberto Genuin, OFM Cap., Mkuu wa Shirika la Wafransiskani Wakapuchini. Na misa nyingine kuendendelea kwa siku. Tunakumbuka. Padre Pio alikuwa akisema kwamba “ Kuna jambo moja ambalo siwezi kustahimili kabisa, nalo ni hili: ikibidi kumkemea mtu, niko tayari kila wakati; lakini kuona mtu mwingine akiifanya, hapana, siwezi kuistahimili. Vivyo hivyo, kuona mtu mwingine akifedheheshwa au kufedheheshwa ni jambo lisilovumilika kwangu (T, 120).”
