Të meditojmë me Ungjillin e së dielës V të vitit kishtar ‘B’
R.SH. - Vatikan
Jezu Krishti kalon mes nesh e na shëron. Ungjilli i kësaj së diele e paraqet Jezusin të impenjuar në misionin për shërimin e të sëmurëve. Krishti, përveç se është mjek i shpirtit, është edhe mjek i trupit: ky është mesazhi i pjesës së Ungjillit të kësaj së diele, marrë nga kreu i parë i Shën Markut, në të dielën V të vitit liturgjik ‘B’. Ungjilli na bën të kuptojmë se jemi shpëtuar nga Krishti, që na ka dhënë një jetë të re qysh me hirin e pagëzimit, të cilin e rinovon çdo ditë me mëshirën e tij. Ashtu si vjehrra e shën Pjetrit, edhe ne, kur shërohemi prej Zotit, ftohemi t’u shërbejmë të tjerëve, për të qenë shenjë e Krishtit pranë vëllezërve e motrave tona. Por le të ndjekim një pjesë të Ungjillit të kësaj së diele:
29 Në atë kohë, Jezusi, sapo doli nga sinagoga, shkoi me Jakobin e me Gjonin në shtëpinë e Simonit e të Andreut. 30 Vjehrra e Simonit ishte në shtrat ndër ethe. Menjëherë i treguan për të. 31 Jezusi u afrua, e kapi për dore dhe e ngriti. E lëshuan ethet dhe u shërbeu. 32 Në mbrëmje, me të perënduar të diellit, ia sollën para të gjithë të sëmurët dhe të djallosurit. 33 Mbarë qyteti u mblodh para derës. 34 Ai i shëroi të sëmurët - ishin shumë dhe me sëmundje të ndryshme. Dëboi edhe shumë djaj. Por nuk i lejoi djajtë të flasin sepse e njihnin. 35 Herët në mëngjes, kur ende ishte natë, Jezusi u çua e shkoi në një vend të pabanuar e atje thoshte uratë. 36 Simoni me shokët e vet u vunë ta kërkojnë. 37 Kur e gjetën i thanë: “Të gjithë po të kërkojnë”. 38 Ai u tha: “Ejani të shkojmë gjetiu, në fshatrat e afërme që të predikoj edhe atje. Prandaj edhe erdha”. 39 Dhe i ra kryq e tërthor Galilesë duke predikuar nëpër sinagogat e tyre dhe duke dëbuar djajtë.
Të lutemi së bashku:
Zoti nuk e do vuajtjen
megjithëse, nganjëherë, njerëzit
i ngjisin në fytyrë
maskën monstruoze
të atij, që përdor sëmundjen, për dënim e shpagim.
Përkundrazi, Zoti i do njerëzit me të vërtetë
prandaj, nuk mund të tolerojë
çka i mundon, i prangos,
i pengon të lëvizin,
të jetojnë lirisht,
çka u peshon mbi supe
si barrë e rëndë,
çka u mohon gëzimin e jetës.
Prandaj, o Jezus, ty nuk të mjafton
vetëm kumtimi i ngushëllimit,
i Lajmit të Mirë,
Ti lufton me duar e me dhëmbë
kundër çdo lloj sëmundjeje
që e trishton jetën e njerëzve.
Fjalët dhe gjestet e tua, në fund të fundit,
zbulojnë mëshirën e Hyjit,
dhembshurinë e tij për krijesat e veta,
në veçanti, për më të munduarit,
më të shtypurit, më të trishtuarit, më të vetmuarit.
Nuk është Hyj, që rri e sheh
asnjanës, pa iu dridhur qerpiku,
është Zot që ndërhyn
e shkon deri atje, sa të marrë mbi vete
çdo mëkat e çdo të keqe.