Narodziny Chrystusa w arcydziełach Muzeów Watykańskich

„Jednym z najbardziej interesujących obiektów jest jedna z najstarszych w historii scen Bożego Narodzenia. Została przedstawiona na sarkofagu z IV w. Zachował się tylko mały fragment, ale widzimy w nim Dzieciątko Jezus złożone w żłobie, wołu, gwiazdę i Maryję. Jest to ważne dzieło, bo potwierdza, że pierwsi chrześcijanie obchodzili święto wcielenia Naszego Pana. I to pokazuje też, że szopki były obecne o wiele wcześniej niż św. Franciszek przygotował żywą szopkę w Greccio. W Pinakotece warto zwrócił uwagę na Adorację Pasterzy autorstwa Bartolo di Fredi z XIV w. Ma bardzo ciekawą ikonografię. Mały Jezus nie leży w żłobie, ale w sarkofagu i jest owinięty w całun. Maryja jest ubrana na czarno, jakby w żałobie. Dlaczego? Scena ta znajduje się w cieniu krzyża, ponieważ nasz Pan urodził się, aby umrzeć za Odkupienie świata. W tym interesującym dziele jest więc radość zabarwiona smutkiem. Zachęca nas do medytacji nad faktem, że to Dziecko ma misję, a niebo, reprezentowane przez anioły, raduje się z tego wydarzenia. Inną Adorację Pasterzy widzimy na gobelinie pochodzącym ze szkoły Rafaela. Jest to intymna scena rodzinna. Św. Józef wskazuje przybyłym na Dzieciątko Jezus. Pasterze przynoszą Dzieciątku swoje proste dary. Ciekawe jest to, że światło Chrystusa oświeca całą stajenkę. On jest źródłem światła w tej scenie, bo jak czytamy w Ewangelii Jana, to On jest światłością świata.“