Hiszpania: rok Diego de Pantoji, misjonarza Chin

Marek Raczkiewicz CSsR – Hiszpania

Diego de Pantoja urodził się w 1571 r.  Mając 18 lat wstąpił do nowicjatu jezuitów w Toledo. W 1596 r. wyruszył na Daleki Wschód. Cztery lata później dociera do Chin,  gdzie przyłącza się do misji, którą prowadzi ojciec Matteo Ricci. Obydwaj udają się do Pekinu i uzyskują pozwolenie cesarza na pozostanie w mieście. Diego de Pantoja podobnie jak Matteo Ricci jest zwolennikiem ewangelizacji, która poznaje i szanuje kulturę, zwyczaje i tradycje innych narodów. Dzięki takiej postawie szerzył z powodzeniem chrześcijaństwo oraz cieszył się szacunkiem miejscowych władz. Jednak z powodu napięć między misjonarzami a cesarzem ostatecznie musiał opuścić kraj. Zmarł w Makao w 1618 r.

Diego de Pantoja spędził w Chinach 21 lat. Nauczył się bardzo szybko języka, a nawet opracował metodę jego nauczania. Przybrał imię Páng Dí’é i ubierał się na sposób uczonych chińskich. Opublikował w Pekinie 9 dzieł, które napisał po chińsku.

Jego wielką zasługą było przybliżenie Chin Zachodowi. W 1602 r. wysłał prowincjałowi z Toledo list, w którym  opisał geografię, historię, kulturę i system rządów w Chinach. List ten stał się bardzo szybko prawdziwą rozprawą o Chinach, znaną nie tylko w Hiszpanii, ale także w innych krajach dzięki tłumaczeniom na francuski, niemiecki, łacinę i angielski. Jest to jeden z najpełniejszych opisów Chin, jakiego dokonał Europejczyk.

Program roku jubileuszowego przewiduje m. in. koncert na placu Tiananmen w Pekinie oraz międzynarodowe sympozjum poświęcone jezuicie i jego roli w relacjach chińsko-europejskich.