Leon XIV: Pascha Jezusa daje nadzieję pośród cierpienia i prób
ks. Marek Weresa – Watykan
„W ten sposób przygotował nam miejsce wiecznego odpoczynku, dom, w którym jesteśmy oczekiwani; dał nam pełnię życia, w którym nie ma już cieni i sprzeczności” - powiedział Leon XIV. Podczas katechezy rozważano fragment Ewangelii św. Łukasza (Łk 23, 52-54) mówiący o złożeniu do grobu ciała Pana Jezusa.
Mówiąc o tajemnicy śmierci, Papież wskazał na współczesną tendencję, gdzie staje się ona tematem „tabu, wydarzeniem, od którego należy trzymać się z daleka; czymś, o czym należy mówić szeptem, abu nie zakłócać naszej wrażliwości i spokoju”.
Czym zatem jest śmierć?
Tylko człowiek staje wobec takiego pytania, gdyż tylko on wie, że będzie musiał umrzeć. Jednakże sama świadomość nie ochroni go przed śmiercią. Wręcz przeciwnie – może go przytłaczać w porównaniu z innymi stworzeniami.
Jesteśmy „istotami paradoksalnymi, nieszczęśliwymi” – nie tylko dlatego, że umieramy, ale także dlatego, że mamy pewność, iż to wydarzenie nastąpi, chociaż nie wiemy jak i kiedy”. Stajemy wobec faktu, że mamy tę świadomość, a jednocześnie jesteśmy bezsilni. Prawdopodobnie jest to częste źródło eliminacji, ucieczek egzystencjalnych od kwestii śmierci.
„Przygotowanie do śmierci”
Książkę o takim tytule napisał św. Alfons Maria Liguori. W swym dziele rozważał pedagogiczną wartość śmierci. Ukazał ją jako „wielką nauczycielkę życia”. Papież wskazał: „Wiedza o tym, że śmierć istnieje, a zwłaszcza medytowanie o niej, uczy nas wybierać, co naprawdę zrobić z naszym życiem. Modlitwa – aby zrozumieć to, co jest korzystne w perspektywie królestwa niebieskiego, i umieć porzucić to, co zbędne, co wiąże nas z rzeczami przemijającymi – jest tajemnicą autentycznego życia, w świadomości, że ziemska wędrówka przygotowuje nas do wieczności”.
Ojciec Święty zaznaczył, że dziś „wiele współczesnych wizji antropologicznych obiecuje immanentną nieśmiertelność, teoretyzuje przedłużenie życia ziemskiego za pomocą technologii. Jest to scenariusz transhumanizmu, który toruje sobie drogę w perspektywie wyzwań naszych czasów”.
Światła szabatu
Rozważana Ewangelia ukazuje nam „światło, zapowiadające poranek wielkanocny”. Ono „jaśnieje w ciemnościach nieba, które nadal wydaje się zamknięte i nieme. Ewangeliczne „światła szabatu” zapowiadają „świt dnia po szabacie: nowe światło zmartwychwstania”.
„Jedynie to wydarzenie jest w stanie w pełni rozjaśnić tajemnicę śmierci. W tym świetle, i tylko w nim, staje się prawdziwe to, czego pragnie i na co ma nadzieję nasze serce: że śmierć nie jest końcem, lecz przejściem do pełnego światła, do szczęśliwej wieczności” - zaakcentował Papież.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.
