Bp Martinelli: ludzkie braterstwo zaprasza do pokoju

„Będę pracował w międzykulturowej rzeczywistości. Dokument o Braterstwie Ludzkim pozostaje wskazaniem do życia wiarą w pokoju i zgodzie” – tak bp Paolo Martinelli określa perspektywę swojej misji jako wikariusza apostolskiego Arabii Południowej.

Krzysztof Ołdakowski SJ - Watykan

Biskup Martinelli uważa, że dokument z Abu Zabi narodził się w konkretnym kontekście, aby nadać nowy impuls relacjom między chrześcijaństwem a islamem. Niesie w sobie uniwersalną wartość, która również dzisiaj może w zasadniczy sposób sprzyjać pokojowi w Europie, złamanej przez wojnę. Hierarcha podkreśla, że miejscowy Kościół jest złożony z wiernych pochodzących z różnych krajów i kultur, którzy znaleźli się w tym regionie świata z powodu pracy. Drugim ważnym kontekstem jest codzienne spotkanie z islamem i dialog życia z muzułmanami, którzy pozostają znaczącą większością. Dlatego bardzo potrzeba promocji ludzkiego braterstwa i czynienia go obecnym w kulturze, aby stawić czoła obecnemu międzynarodowemu kryzysowi w postaci wojen w różnych częściach świata. Bp Martinelli w rozmowie z Radiem Watykańskim wskazał również na obszary swojej misji, które chciałby szczególnie rozwinąć.

Bp. Martinelli: różnice mogą budować zgodne współistnienie

„Próbując przyjrzeć się działalności prowadzonej przez Wikariat Apostolski, można stwierdzić, że istnieje sieć parafialna, która pozwala odpowiedzieć na wielką potrzebę, jaką mają nasi wierni. I jest to z pewnością coś, co należy skonsolidować, kontynuować, tam gdzie pozwala na to terytorium, w sposób spokojny. Moje myśli, moje serce od początku były bardzo mocno związane z rzeczywistością Jemenu, który jest częścią Wikariatu i który w tym czasie, ale również od wielu lat przeżywa bardzo silny konflikt. Myślę o zgromadzeniu Matki Teresy, które straciło tam cztery swoje siostry, właśnie dlatego, że nie chciały opuścić tego miejsca, mimo gróźb, ponieważ czuły wezwanie wiary i powołanie do opieki nad powierzonymi im niepełnosprawnymi – podkreślił bp Martinelli. Jest jeszcze jedna rzecz, która mnie uderzyła i którą uważam za ważną do rozwinięcia: wiąże się to z obecnością wielu szkół, prowadzonych przez Wikariat, także we współpracy z niektórymi instytutami zakonnymi. Wydaje mi się, że jest to część tradycji Bliskiego Wschodu: szkoła jako miejsce spotkania międzykulturowego, a nawet międzyreligijnego, ponieważ wielu uczniów to muzułmanie. Wydaje mi się, że jest to coś, co zasługuje na rozwój: miejsce, gdzie uczy się pozytywnych relacji z ludźmi, których cechują różnice kulturowe i religijne, co może budować dobre życie dla wszystkich.“

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.