ദാരിദ്ര്യം ആത്മീയമായ ഭാവമാണ്

ഫാ. ജിനു തെക്കേത്തലക്കൽ, വത്തിക്കാൻ സിറ്റി

2013-ൽ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ തലവനായി ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പാതിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, അദ്ദേഹം ലോകത്തോട് പങ്കുവെച്ച ഏറ്റവും ശക്തമായ ആഗ്രഹം ഇതായിരുന്നു: "ദരിദ്രർക്കായി ഒരു ദരിദ്ര സഭയെയാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്”. ഈ വാക്കുകൾ കേവലം ഒരു മുദ്രാവാക്യമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് രണ്ടായിരം വർഷങ്ങളായി സഭ പിന്തുടരുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായിരുന്നു അത്. എന്തുകൊണ്ടാണ് കത്തോലിക്കാ സഭയെ "ദരിദ്രരുടെ സഭ" എന്ന് വിളിക്കുന്നത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് സഭ ദരിദ്രരെ തന്റെ "നിധി" ആയി കരുതുന്നത്? ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരം ക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിതത്തിലും സുവിശേഷങ്ങളിലും സഭയുടെ ചരിത്രത്തിലും ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയതാണ്.

ക്രിസ്തുവിന്റെ മാതൃക: ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ സുവിശേഷം

സഭ ദരിദ്രരുടേതാകാൻ പ്രധാന കാരണം അതിന്റെ സ്ഥാപകനായ യേശുക്രിസ്തു ദരിദ്രനായിരുന്നു എന്നതാണ്. ദൈവമായിരുന്നിട്ടും അവൻ മനുഷ്യനായി അവതരിച്ചത് രാജകൊട്ടാരത്തിലല്ല, മറിച്ച് മൃഗങ്ങൾ പാർക്കുന്ന ഒരു പുൽക്കുടിലിലായിരുന്നു. അവന്റെ ജനനം തന്നെ ദാരിദ്ര്യത്തോട് ഐക്യദാർഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു.

തന്റെ പരസ്യജീവിതത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ നസറത്തിലെ സിനഗോഗിൽ വെച്ച് യേശു തന്റെ ദൗത്യം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: "ദരിദ്രരെ സുവിശേഷം അറിയിക്കാൻ അവിടുന്ന് എന്നെ അഭിഷേകം ചെയ്തിരിക്കുന്നു" (ലൂക്കാ 4:18). ക്രിസ്തുവിന്റെ സുവിശേഷം അടിസ്ഥാനപരമായി ദരിദ്രർക്കും പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവർക്കും ഉള്ളതായിരുന്നു. "കുറുക്കന്മാർക്ക് മാളങ്ങളും ആകാശത്തിലെ പറവകൾക്ക് കൂടുകളുമുണ്ട്; മനുഷ്യപുത്രന് തലചായ്ക്കാൻ ഇടമില്ല" എന്ന് പറഞ്ഞ യേശു, ഭൗതിക സമ്പത്തല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിലുള്ള ശരണമാണ് യഥാർത്ഥ സമ്പത്തെന്ന് പഠിപ്പിച്ചു.

"ദരിദ്രർക്കായി ഒരു ദരിദ്ര സഭ" എന്നതിന്റെ അർത്ഥം

ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പ "ദരിദ്ര സഭ" എന്ന് പറയുമ്പോൾ അത് കേവലം സാമ്പത്തികമായ ദാരിദ്ര്യത്തെ മാത്രമല്ല സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അത് ആത്മീയമായ ഒരു മനോഭാവത്തെയാണ് എടുത്തു കാണിക്കുന്നത്.

ഭൗതികവസ്തുക്കളോടുള്ള വിരക്തി: സഭയും വിശ്വാസികളും സമ്പത്തിന് അടിമപ്പെടാതെ, ദൈവത്തിൽ മാത്രം ആശ്രയിച്ചു ജീവിക്കുക എന്നതാണ് ഇതിന്റെ അർത്ഥം. സമ്പത്ത് ഒരു ലക്ഷ്യമല്ല, മറിച്ച് മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗം മാത്രമാണ്.

എളിമയുടെ പാത: അധികാരത്തിന്റെയോ പ്രതാപത്തിന്റെയോ ഭാഷ സംസാരിക്കാതെ, സേവനത്തിന്റെ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന സഭയാകണം ഇത്. ക്രിസ്തു ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകിയതുപോലെ, ലോകത്തിന്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്ന ശുശ്രൂഷകയായി സഭ മാറണം.

ദരിദ്രരോടുള്ള പക്ഷംചേരൽ): കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ സാമൂഹിക പ്രബോധനങ്ങളിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ആശയമാണിത്. ഏതൊരു തീരുമാനമെടുക്കുമ്പോഴും, അത് സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും പാവപ്പെട്ടവരെ എങ്ങനെ ബാധിക്കും എന്ന് ചിന്തിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം സഭയ്ക്കുണ്ട്. സമ്പന്നരുടെ കൂടെയല്ല, മറിച്ച് നീതി നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവരുടെ കൂടെ നിൽക്കാനാണ് സഭ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

ദരിദ്രർ: വിശ്വാസത്തിന്റെ ഗുരുക്കന്മാർ

സഭ ദരിദ്രരെ സഹായിക്കുക മാത്രമല്ല ചെയ്യുന്നത്, മറിച്ച് അവരിൽ നിന്ന് പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പ പറയുന്നതുപോലെ, ദരിദ്രർക്ക് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കാൻ ഒത്തിരി കാര്യങ്ങളുണ്ട്. കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കിടയിലും അവർ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന വിശ്വാസം, പങ്കുവയ്ക്കാനുള്ള മനസ്സ്, ദൈവത്തിലുള്ള ശരണം എന്നിവ സമ്പന്നമായ സമൂഹത്തിന് പലപ്പോഴും നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകുന്ന മൂല്യങ്ങളാണ്.

ദരിദ്രരുടെ പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് ദൈവം പെട്ടെന്ന് ഉത്തരം നൽകുന്നുവെന്ന് ബൈബിൾ പറയുന്നു. അതിനാൽ, ദരിദ്രരുടെ സാമീപ്യം നമ്മെ ദൈവത്തോട് കൂടുതൽ അടുപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ മുറിവുകളിൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ മുറിവുകൾ ദർശിക്കാൻ സാധിക്കുമ്പോഴാണ് ക്രൈസ്തവ ജീവിതം പൂർണ്ണമാകുന്നത്.

വെല്ലുവിളികളും കടമകളും

ഇന്നത്തെ ഉപഭോഗസംസ്കാരത്തിൽ  "ദരിദ്ര സഭ" എന്ന ആശയം വലിയൊരു വെല്ലുവിളിയാണ്. പണത്തിനും പ്രശസ്തിക്കും പിന്നാലെ പോകുന്ന ലോകത്ത്, ലാളിത്യത്തിന്റെ മാതൃകയാകാൻ സഭയ്ക്ക് കഴിയണം. സഭയിലെ സംവിധാനങ്ങൾ പാവപ്പെട്ടവർക്ക് പ്രാപ്യമാകണം. ആർഭാടങ്ങൾ ഒഴിവാക്കി, ആ പണം പാവപ്പെട്ടവരുടെ ഉന്നമനത്തിനായി ഉപയോഗിക്കാൻ സഭാധികാരികളും വിശ്വാസികളും തയ്യാറാകണം.

നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടവും സഭയുടെ കടമയാണ്. ദാരിദ്ര്യം എന്നത് ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയല്ല, മറിച്ച് മനുഷ്യന്റെ സ്വാർത്ഥതയുടെ ഫലമാണ്. അതിനാൽ, ദരിദ്രർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നതോടൊപ്പം, അവർക്ക് ഭക്ഷണം ഇല്ലാതാക്കുന്ന സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താനും സഭയ്ക്ക് ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്.

ദരിദ്രരോടുള്ള സേവനം നിയോഗമാണ്

കത്തോലിക്കാ സഭയെ "ദരിദ്രരുടെ സഭ" എന്ന് വിളിക്കുന്നത് അതൊരു ആലങ്കാരിക പ്രയോഗമായതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് അതൊരു നിയോഗമായതുകൊണ്ടാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെ രക്തത്താൽ സ്ഥാപിതമായ സഭയ്ക്ക് ക്രിസ്തുവിനെ മാറ്റിനിർത്തി മുന്നോട്ട് പോകാനാവില്ല. ക്രിസ്തു ദരിദ്രനായിരുന്നു, ദരിദ്രർക്കായി ജീവിച്ചു. അതിനാൽ സഭയും ദരിദ്രരുടേതാകണം.ഈ ആശയങ്ങൾ വിശ്വാസികൾക്ക്, ലിയോ പതിനാലാമൻ പാപ്പായും പങ്കുവയ്ക്കുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവാണ്, ദിലെക്സി തെ, പ്രബോധനത്തിൽ, ഇവ ഒരിക്കൽക്കൂടി എടുത്തു പറയപ്പെടുന്നത്. അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനത്തിന്റെ മുപ്പത്തിയഞ്ചു മുതലുള്ള ഖണ്ഡികകൾ, മൂന്നാം അധ്യായത്തിന്റെ തുടക്കം കൂടിയാണ്. ഈ അധ്യായത്തിനു നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ശീർഷകം തന്നെ, പാവപ്പെട്ടവർക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു സഭ എന്നാണ്. ഇത് ഒരു സ്വത്വബോധത്തിന്റെ തിരിച്ചറിയൽ കൂടിയാണ്. അതായത്, സഭയെ സ്ഥാപിച്ച ക്രിസ്തുവിന്റെ  യഥാർത്ഥജീവിതവും, ദൗത്യവും   മനസിലാക്കുക എന്നർത്ഥം. സമൂഹത്തിൽ ഏറ്റവും താഴ്ന്ന നിലയിൽ കഴിയുന്നവനോടൊപ്പം ഇറങ്ങി വരുവാൻ മനസ് കാണിച്ച, ദൈവം അതാണ് ക്രിസ്തുവിൽ വെളിപ്പെടുത്തപ്പെട്ടത്. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ ഏകദേശം രണ്ടായിരം വർഷത്തെ ചരിത്രത്തിലുടനീളം ഈ സാക്ഷ്യമാണ് സഭയുടെ പ്രതിച്ഛായ മനസിലാക്കികൊടുത്തത്.

രക്തസാക്ഷിത്വത്തിൽ പൂർത്തിയാകുന്ന സേവനം

തുടർന്ന് സഭയുടെ യഥാർത്ഥ സമ്പത്തെന്ന തലക്കെട്ടിൽ, പാപ്പാ, സഭയുടെ ആദ്യകാലഘട്ടങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുന്നു. ഏറ്റവും ദരിദ്രരായവർക്കു വേണ്ടി അവരുടെ സേവനത്തിനായി, സഭ ഡീക്കന്മാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സംഭവം വിവരിച്ചുകൊണ്ട്, എത്രമാത്രം, ദരിദ്രരുടെ സേവനത്തിനു സഭ പ്രാധാന്യം നൽകിയിരുന്നു എന്നത് വ്യക്തമായിരുന്നു. വിശുദ്ധ സ്തേഫാനോസിന്റെയും, ലോറന്സിന്റെയും മാതൃകയും പാപ്പാ അടിവരയിടുന്നുണ്ട്.

പാവങ്ങളാണ് സഭയുടെ യഥാർത്ഥ സമ്പത്ത്

സഭ എപ്രകാരമാണ് ദരിദ്രരെ നോക്കിക്കാണുന്നത് എന്നതിന് ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ഉജ്ജ്വലമായ ഉദാഹരണമാണ് മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന വിശുദ്ധ ലോറൻസിന്റെ ജീവിതം. റോമിലെ സഭയുടെ സ്വത്തുക്കൾ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത് ഡീക്കനായിരുന്ന ലോറൻസായിരുന്നു. ക്രൈസ്തവർക്കെതിരെ പീഡനം നടന്നുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത്, റോമിലെ അധികാരികൾ സഭയുടെ സമ്പത്ത് മുഴുവൻ ഭരണകൂടത്തിന് കൈമാറാൻ ലോറൻസിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

മൂന്ന് ദിവസത്തെ സാവകാശം ചോദിച്ച ലോറൻസ്, ആ സമയം കൊണ്ട് നഗരത്തിലെ ദരിദ്രരെയും, മുടന്തരെയും, രോഗികളെയും, വിധവകളെയും, അനാഥരെയും വിളിച്ചുകൂട്ടി. മൂന്നാം ദിവസം അധികാരികളുടെ മുൻപിൽ ഇവരെ നിർത്തിക്കൊണ്ട് ലോറൻസ് പറഞ്ഞു: "ഇതാകുന്നു സഭയുടെ നിധി!" സ്വർണ്ണം, വെള്ളി തുടങ്ങിയ ഭൗതിക സമ്പത്തല്ല, മറിച്ച് സമൂഹത്തിൽ അവഗണിക്കപ്പെട്ട ഈ പാവങ്ങളാണ് സഭയുടെ യഥാർത്ഥ സമ്പത്തെന്ന് അദ്ദേഹം ധീരമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഈ പാരമ്പര്യമാണ് കത്തോലിക്കാ സഭ ഇന്നും പിന്തുടരുന്നത്.

ഇരുവരും തങ്ങളുടെ ജീവിതം  പാവങ്ങൾക്കു വേണ്ടി കർത്താവിൽ സമർപ്പിച്ചവരാണ്. അത് തന്നെയാണ്, രക്തസാക്ഷിത്വത്തിൽ പോലും, പാവങ്ങളുടെ സഭയുടെ വക്താക്കളായി നിലകൊള്ളുവാൻ അവരെ സഹായിച്ചത്.

ഇന്ന് ഈ വിശുദ്ധാത്മാക്കളുടെ പാത പിന്തുടരുവാനും, അവരെ പോലെ ദരിദ്രരുടെ സേവനത്തിൽ ജീവിത സാക്ഷ്യം നൽകുവാനും നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതാണ്,  ദിലെക്സി തെ അപ്പസ്തോലിക പ്രബോധനം നൽകുന്ന ക്ഷണവും.