‘ಮಾನವೀಯತೆಯ ಎಳೆ’ ಗಾಜಾ ಜನರನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ
ಡಯಾ ಒಸ್ಟಾಜ್ - CNEWA
ಗಾಜಾದ ಬೀದಿಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಗಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವು ಅವಶೇಷಗಳಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಮನೆಗಳನ್ನು ಡೇರೆಗಳು ಬದಲಾಯಿಸಿವೆ. ಹಸಿವು ಧೂಳಿನಂತೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ನೇತಾಡುತ್ತಿದೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ,ದುರಂತದ ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಬಿಟ್ಟುಕೊಡದಿರಲು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಜನರು ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ. ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂತರವೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡು, ತಮ್ಮಿಗಿಂತ ಮೊದಲು ಇತರರಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಜನರು.
ಅವರಲ್ಲಿ ನಿಯರ್ ಪೂರ್ವ ಧರ್ಮಸಭೆಗಳ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ, ಸ್ಪಾರ್ಕ್ ಫೌಂಡೇಶನ್ ಫಾರ್ ಇನ್ನೋವೇಶನ್ ಅಂಡ್ ಕ್ರಿಯೇಟಿವಿಟಿಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಮತ್ತು ಇಸ್ರಯೇಲ್ ರಕ್ಷಣಾ ಪಡೆಗಳು ಹೊರಡಿಸಿದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸುವ ಆದೇಶಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಸ್ಥಳಾಂತರಗೊಂಡವರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುವ ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸಣ್ಣ ಆದರೆ ಸ್ಥಿರವಾದ ಧರ್ಮಸಭೆಗಳ ಸಮುದಾಯ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರ ಕೆಲಸ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ, ಅವರ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳು ವಿರಳವಾಗಿವೆ, ಆದರೂ ಅವರು ಕ್ಷಾಮ ಮತ್ತು ಅಂಚಿಗೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟ ಜನರನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಎಳೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ.
ಗಾಜಾದ ಕೆಲವು ಧರ್ಮಸಭೆಗಳು ಕೊನೆಯ ಆಶ್ರಯ ತಾಣಗಳಾಗಿವೆ. ಅವರ ಅಂಗಳಗಳು ಮತ್ತು ಸಭಾಂಗಣಗಳು ದುಃಖದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಬಂದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಂದ ತುಂಬಿವೆ. ಧರ್ಮಸಭೆಯ ನಾಯಕರು ಲಭ್ಯವಿರುವಾಗ ಆಹಾರ ಪಾರ್ಸೆಲ್ಗಳು ಮತ್ತು ಶುದ್ಧ ನೀರನ್ನು ವಿತರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಾಗಿ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಡುತ್ತಾರೆ. ವಿಶ್ವಾಸವು ಬದುಕುಳಿಯುವಿಕೆಯ ಆಧಾರ ಮತ್ತು ಇಂಧನವಾಗಿದೆ.
ಆದರೆ ಧರ್ಮಸಭೆಯು ಯಾವಾಗಲೂ ಆಶ್ರಯದ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಭಯಪಡುವವರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇವೆ, ದುಃಖಿಸುವವರೊಂದಿಗೆ ಅಳುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಹಸಿದಿದ್ದರೂ ಸಹ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ದುಃಖದಲ್ಲಿಯೂ ದೇವರು ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ವಿಶ್ವಾಸವು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ನಾವು ಬದುಕುವುದು ಹೀಗೆಯೇ.
ಭೂತಕಾಲ ಮತ್ತು ವರ್ತಮಾನದ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಯುದ್ಧದ ಮೊದಲು, NECC ಯ ಚಿಕಿತ್ಸಾಲಯಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಪಾರ್ಕ್ನ ತರಗತಿ ಕೊಠಡಿಗಳು ದುರ್ಬಲವಾಗಿದ್ದರೂ ಸಾಮಾನ್ಯತೆಯ ಭಾವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಕುಟುಂಬಗಳು ತಪಾಸಣೆಗಾಗಿ ಭೇಟಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು, ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಶಿಕ್ಷಕರು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಯೋಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ದಿಗ್ಬಂಧನದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವನವು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅದು ಇನ್ನೂ ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಯುದ್ಧದ ನಂತರ, ಚಿಕಿತ್ಸಾಲಯಗಳು ಡೇರೆಗಳಾದವು, ಶಾಲೆಗಳು ನೆನಪುಗಳಾದವು ಮತ್ತು ದೈನಂದಿನ ಬದುಕುಳಿಯುವಿಕೆಯು ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿತು. ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಶ್ಯಕತೆಯನ್ನು ಮೀರಿ, ವಿಶ್ವಾಸವು ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತದೆ.
