“Athletica Vaticana” ўзнагародзіла алжырскага пісьменніка
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
"Я бягу і пішу для сябе і для ўсіх, хто змагаецца з любой хваробай", - падзяліўся Халед пасля фінішу. "Гэта не фізічны выклік, гэта пасланне: калі я магу гэта зрабіць, усе могуць здзейсніць свае мары! Ніколі не бойцеся кідацца і падымацца, нават калі гэта цяжка. У канцы барацьбы – перамога".
Нарадзіўшыся ў 1980 годзе ў алжырскім Аране, Халед доўгі час працаваў журналістам арабскамоўных выданняў. У 2012 годзе яго жыццё рэзка змянілася пасля дыягназу анкалогіі падстраўнікавай залозы. Лекары далі яму ўсяго чатыры месяцы жыцця. Аднак Халед вырашыў жыць "інакш". Ён пачаў пісаць па-французску і, па парадзе ўрачоў, заняўся бегам.
Кожны крок – гэта маўклівае сцвярджэнне: я ўсё яшчэ тут
"Кожны крок – гэта маўклівае сцвярджэнне: я ўсё яшчэ тут. Кожны пераадолены метр – перамога над часам і лёсам", - піша Халед у сваёй аўтабіяграфічнай кнізе "Laps de temps", якая хутка выйдзе. - Марафон, як і хвароба, навучыў мяне, што галоўнае вымяраецца не ў пройдзеных кіламетрах ці пабітых рэкордах. Галоўнае – рухацца наперад, зноў і зноў".
“Кубак апошніх”, які ўручае ватыканскі спартыўны клуб “Athletica Vaticana” ў рамках “Run Rome The Marathon”, быў створаны рымскай мастачкай Барбарай Сальвучы. Ідэя ўзнагароды – падзяліцца надзеяй, асабліва ў Святы год, і падтрымаць мужнасць тых, хто ўпарта ідзе за сваімі марамі і пачынае жыццё нанова ў спорце і, перш за ўсё, у жыцці.
Гісторыя Халеда Будауі служыць натхненнем для ўсіх, асабліва для тых, хто сутыкнуўся з хваробай і слабасцю. Яна вучыць цаніць кожнае імгненне жыцця. "Хвароба прымусіла мяне пераасэнсаваць, што значыць жыць. Яна звузіла мае перспектывы, але зрабіла кожнае імгненне больш інтэнсіўным", - падкрэслівае пісьменнік.
