У Ватыкане прайшоў паказ фільма пра Баляслава Слосканса
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Падзея адбылася ў Ватыканскай фільматэцы ў Палацы святога Карла ў рамках візіту ў Ватыкан Прэзідэнта Латвійскай Рэспублікі Эдгардса Рынкевічса. Яна была арганізавана Пасольствам Латвіі пры Апостальскай Сталіцы ў супрацоўніцтве з Дзяржаўным сакратарыятам.
Разам з латвійскім лідарам у праглядзе стужкі браў удзел кардынал П’етра Паралін, Дзяржаўны сакратар Яго Святасці Папы, а таксама прадстаўнікі дыпламатычных місій пры Святым Пасадзе, пастулятар і віцэ-пастулятар беатыфікацыйнага працэсу Баляслава Слосканса, ватыканскія работнікі, святары і супрацоўнікі СМІ.
У прывітальным слове Эдгардс Рынкевічс, заўважыў, што гераічны прыклад біскупа Баляслава Слосканса працягвае натхняць многіх людзей у Латвіі, Беларусі, Бельгіі і іншых частках Еўропы, нават у Расіі. Ён распавёў, што мінулым летам наведаў мястэчка, у якім быў ахрышчаны Слосканс, ураджэнец Стырніене ў Латгаліі. Палітык таксама выказаў пажаданне, каб беатыфікацыйны працэс гэтага пастыра завяршыўся як мага хутчэй.
Кардынал Паралін, у сваю чаргу, звярнуў увагу на актуальнасць прыкладу міралюбівасці, які пакінуў Баляслаў Слосканс. Дзяржсакратар працытаваў словы, якія іерарх напісаў сваім бацькам у лісце з савецкага лагера: “Прашу вас з глыбіні душы: не дазвольце, каб помста і лютасць пасяліліся ў вашых сэрцах. Калі мы дапусцім гэта, то будзем не сапраўднымі хрысціянамі, а фанатыкамі”.
Фільм Біскуп паводле Божага сэрца (Un évêque selon le cœur de Dieu) быў зняты ў 2018 годзе па ініцыятыве Sloskans Foundation. Яго стваральнікі, пад кіраўніцтвам ксяндза Паскальса Марыі Яруманіса, пастулятара беатыфікацыйнага працэсу, наведалі многія месцы, звязаныя з жыццём біскупа Слосканска. З дапамогай архіўных кадраў, кіна- і фотахронікі, сучасных здымак і сабраных сведчанняў яны расказалі пра яго дзяцінства ў Латгаліі, вучобу ў Петраградзе, святарскае служэнне ў парафіях Беларусі і Латвіі, таемнае біскупскае пасвячэнне ў Маскве, арышты, турмы і ссылкі на Салаўкі і ў Сібір, ад’езд у Заходнюю Еўропу, дзе Папа даручыў яму служэнне эмігрантам-католікам: беларусам, латышам, рускім, эстонцам.
Атмасферу эпохі ў фільме перадавалі дакументальныя кадры разбурэння хрысціянскіх храмаў у перыяд устанаўлення савецкай улады, здымкі бяскрайніх краявідаў поўначы Расіі, змучаных твараў ахвяр сталінскага таталітарнага рэжыму і нялюдскіх умоў, у якіх яны былі вымушаны знаходзіцца. Біскуп Слосканс, апынуўшыся там, заставаўся чалавекам міру і сведкам Божай любові. Ён быў паказаны як мужны і лагодны пастыр, які любіў усіх, незалежна ад нацыянальнасці, і быў гатовы аддаць жыццё за сваю паству, згодна з уласным біскупскім дэвізам Hostia pro fratribus – Ахвяра за братоў.
Некаторыя часткі фільма былі зняты ў Беларусі. Перад вачыма гледачоў некалькі разоў паўставалі мінскі архікатэдральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі, магілёўская катэдра святога Станіслава. Сваімі думкамі пра героя стужкі дзяліліся не толькі латвійскія біскупы, але таксама і беларускія іерархі і святары: арцыбіскуп-эмерыт Тадэвуш Кандрусевіч, біскуп Аляксандр Яшэўскі, архімандрыт Сяргей Гаек, ксёндз Раман Факсінскі.
У пэўны момант з экрана на беларускай мове прамовіў і сам біскуп Баляслаў Слосканс, а потым закадравы голас сказаў па-французску: “Калі ён жыў у Заходняй Еўропе заўсёды абараняў беларусаў”. І калі бачыш, як у самым цэнтры хрысціянскага свету гэтыя словы ўважліва слухаюць найвышэйшыя касцёльныя іерархі, лідары і дыпламатычныя прадстаўнікі розных краін, узнікае цвёрдая ўпэўненасць, што біскуп Слосканс працягвае клапаціцца пра наш народ і пры розных нагодах нагадваць пра яго свету, як рабіў гэта на працягу свайго зямнога жыцця.
