Уплыў Касцёла на палітыку? Так, але не наўпрост

У гэтым выпуску аўтар працягвае разглядаць тэму каталіцкага сацыяльнага навучання ў практыцы. Ён звяртаецца да напрацовак айца Мацея Зембы, доктара філасофскіх навук, дамініканца, аднаго з найбольш вядомых і ўплывовых экспертаў каталіцкага сацыяльнага навучання, які быў асабіста знаёмы з Янам Паўлам ІІ, удзельнічаў у напісанні шэрагу пастарскіх дакументаў для польскага епіскапату.

Галоўны пасыл айца Зембы заключаецца ў наступным: Касцёл можа прысутнічаць як у палітычнай, так і ў метапалітычный сферы. Але не можа прысутнічаць у дзвюх сферах адначасова.

Сэнс тут такі: калі Касцёл прэтэндуе на быццё маральным і духоўным аўтарытэтам у грамадстве і хоча рэалізаваць сваё звышнатуральнае пакліканне, то павінен адмовіцца ад непасрэднага ўдзелу ў палітычным жыцьці. На практыцы гэта азначае, што прадстаўнікі касцёльнай улады не павінны займаць дзяржаўныя пасады, не могуць быць чальцамі палітычных партый і не павінны выкарыстоўваць свой аўтарытэт у грамадстве для прасоўвання той ці іншай палітычнай сілы.