Святы Айцец: заўважаць прысутнасць Бога ў маласці

Аляксандр Панчанка - Vatican News

26 лютага 2025 года ў Ватыкане быў абнародаваны тэкст катэхезы Святога Айца, які быў падрыхтаваны да агульнай аўдыенцыі, адмененай у сувязі з яго шпіталізацыяй. Пантыфік прысвяціў яе “прыгожасці Езуса Хрыста, нашай надзеі”, у таямніцы Яго ахвяравання ў святыні.

Папа заўважыў, што ў апавяданні пра дзяцінства Езуса евангеліст Лука паказвае паслухмянасць Марыі і Юзафа Закону Пана і ўсім яго прадпісанням. Насамрэч, ізраільцяне не былі абавязаны ахвяроўваць дзіця ў святыні, але, “тыя, хто жылі слуханнем Слова Пана і жадалі адпавядаць яму, лічылі гэта каштоўным звычаем”, - патлумачыў ён.

“Марыя і Юзаф не абмяжоўваліся ўключэннем Езуса ў гісторыю сям’і, народа і запавету з Богам, а клапаціліся таксама пра яго абарону і развіццё, уводзілі Яго ў атмасферу веры і культу”, - напісаў Святы Айцец, падкрэсліўшы, што таксама і бацькі Езуса паступова ўзрасталі ў разуменні свайго высокага паклікання.

Папа нагадаў, што ў Ерузалемскай святыні, “доме малітвы”, Святы Дух прамовіў да сэрца старца Сімяона, які з надзеяй чакаў спаўнення абяцанняў, дадзеных Богам народу праз прарокаў. Сімяон “адчуў у святыні прысутнасць Намашчанага Пана”, убачыў святло, якое заззяла пасярод народаў, пагружаных цемру, і выйшаў насустрач гэтаму дзіцятку, якое “было дадзена нам” – насустрач “Валадару супакою”.

Пантыфік заўважыў, што прытуліўшы “гэта малое і безабароннае дзіця”, менавіта сам Сімяон “знайшоў суцяшэнне і спаўненне свайго жыцця”, што выразіў удзячны спевам, які ў Касцёле стаў малітвай на заканчэнне дня:

“Цяпер адпускаеш слугу Твайго, Валадару,
паводле слова Твайго, у спакоі;
бо вочы мае ўбачылі збаўленне Тваё,
якое падрыхтаваў Ты перад абліччам усіх народаў,
святло для асвятлення язычнікаў
і хвалу народу Твайго Ізраэля” (Лк 2,29-32).

“Сімяон узносіць радасны спеў таго, хто бачыў, распазнаў і можа перадаць іншым сустрэчу са Збаўцам Ізраэля і народаў. Ён – сведка веры, які атрымлівае дар і перадае іншым; ён – сведка надзеі, якая не падвядзе; ён – сведка Божай любові, якая напаўняе радасцю і супакоем сэрца чалавека. Напоўнены гэтым духоўным суцяшэннем, старац Сімяон бачыць смерць не як канец, а як спаўненне, як паўнату, што чакае як “сястра”. Ён бачыць смерць, якая не знішчае, а ўводзіць у сапраўднае жыццё, смак якога ён ужо адчуў і ў якое верыць”, - напісаў Пантыфік.

Папа нагадаў, што Сімяон быў не адзіным, хто ўбачыў збаўленне, уцелаўлёнае ў Дзіцятку Езусе. Гэта здарылася таксама з Ганнай, удавой васьмідзесяці чатырох гадоў, якая пастамі і малітвай служыла ў святыні. Убачыўшы Дзіцятка, Ганна праславіла Бога Ізраэля за тое, што менавіта ў гэтым малым Ён адкупіў свой народ, і расказвала пра Яго ўсім. Такім чынам “у Ерузалемскай святыні зноў запалілася надзея ў сэрцах, бо ў ёй здзейсніў свой урачысты ўваход Хрыстус, наша надзея”, - падкрэсліў Святы Айцец.

“Дарагія браты і сёстры, давайце таксама і мы будзем наследаваць Сімяона і Ганну, гэтых “пілігрымаў надзеі”, якія мелі чыстыя вочы, здольныя бачыць далей за вонкавае, якія сумелі адчуць прысутнасць Бога ў маласці, якія былі здольныя з радасцю прыняць прыйсце Бога і запаліць надзею ў сэрцах братоў і сясцёр”, - заклікаў на завяршэнне катэхезы Папа.