Urbi et Orbi: Божае Нараджэнне заклікае да дыялогу і прымірэння

Аляксандр Панчанка – Vatican News

Прапануем вашай увазе поўны тэкст паслання Святога Айца:

“Дарагія браты і сёстры, шчаслівых святаў Божага Нараджэння! Слова Бога, які стварыў свет і дае сэнс гісторыі і шляху чалавека, уцелавілася і прыйшло, каб пасяліцца сярод нас. Яно з’явілася як шэпт, як шолах лагоднага ветру, каб напоўніць здзіўленнем сэрца кожнага мужчыны і кожнай жанчыны, якія адрываюцца на таямніцу.

Слова сталася целам, каб размаўляць з намі. Бог не хацеў весці маналог, але дыялог, бо сам Бог, Айцец і Сын, і Дух Святы – гэта дыялог, вечнае і бясконцае адзінства любові і жыцця.

Прыходзячы ў свет у Асобе ўцелаўлёнага Слова, Бог указаў нам шлях сустрэчы і дыялогу. Больш за тое, Ён сам уцелавіў гэты Шлях у сабе, каб мы маглі яго пазнаць і прайсці ім з даверам і надзеяй.

Сёстры, браты, “як выглядаў бы наш свет без цярплівага дыялогу шматлікіх велікадушных людзей, якія з’ядналі сем’і і супольнасці?” (Fratelli tutti, 198). У актуальны перыяд пандэміі мы яшчэ больш усведамляем гэта. Наша здольнасць устанаўліваць сацыяльныя адносіны падвяргаецца цяжкаму выпрабаванню; умацоўваецца тэндэнцыя закрывацца ў сабе, рабіць самастойна, адмаўляцца ад таго, каб выходзіць, сустракацца, нешта рабіць разам. Таксама і на міжнародным узроўні ёсць рызыка таго, што не будзем мець жадання размаўляць паміж сабой, рызыка таго, што крызіс схіліць нас да абрання кароткіх шляхоў замест доўгіх сцежак дыялогу; але толькі дыялог дае магчымасць вырашыць канфлікты і дасягнуць супольнай і доўгатрывалай выгады.

Сапраўды, у той час як вакол нас і па ўсім свеце гучыць абвяшчэнне пра нараджэнне Збаўцы, крыніцы сапраўднага спакою, мы яшчэ бачым шмат канфліктаў, крызісаў і супрацьстаянняў. Здаецца, што яны не завершацца ніколі і мы амаль не заўважаем іх. Мы прызвычаіліся да іх да такой ступені, што ўжо абмінаем маўчаннем велізарныя трагедыі. Мы рызыкуем не пачуць крык болю і роспачы многіх нашых братоў і сясцёр.

Падумаем пра сірыйскі народ, які ўжо больш за дзесяць гадоў перажывае вайну, што прывяла да мноства ахвяр і незлічонай колькасці бежанцаў. Паглядзім на Ірак, якому ўсё яшчэ цяжка падняцца на ногі пасля доўгага канфлікту. Пачуем крык дзяцей, які ўзыходзіць з Емену, дзе ўжо некалькі гадоў пры маўчанні трывае страшная, забытая ўсімі трагедыя, несучы смерць кожны дзень.

Узгадаем пра няспынную напружанасць паміж ізраільцянамі і палестынцамі, якая працягваецца без вырашэння, з усё больш сур’ёзнымі грамадскімі і палітычнымі наступствамі. Давайце не забудзем пра Бэтлеем, горад, дзе нарадзіўся Езуса, які таксама перажывае цяжкія часы па прычыне эканамічных праблем, выкліканых пандэміяй, якая робіць немагчымым прыбыццё пілігрымаў у Святую Зямлю, што адмоўна ўплывае на жыццё мясцовага насельніцтва. Падумаем пра Ліван, які пакутуе ад беспрэцэдэнтнага крызісу і мае вельмі трывожную эканамічную і грамадскую сітуацыю.

Але вось, сярод ночы, з’яўляецца знак надзеі! Сёння “Любоў, якая прыводзіць у рух сонца і зоркі” (Рай, ХХХIII, 145), як казаў Дантэ, сталася целам. Ён прыйшоў у чалавечай постаці, раздзяліў з намі нашы драмы і прабіўся праз мур нашай абыякавасці. У холадзе ночы працягнуў да нас свае малыя ручкі: патрабуе ўсяго, але прыходзіць, каб даць нам усё. Давайце папросім Яго аб сіле, каб адкрыцца на дыялог. У гэты святочны дзень давайце будзем прасіць Яго, каб абудзіў у сэрцах усіх тугу па прымірэнні і братэрстве. Да Яго скіруем нашу малітву.

Дзіцятка Езус, адары супакоем і згодай Блізкі Усход і ўвесь свет. Падтрымай тых, хто займаецца аказаннем гуманітарнай дапамогі людзям, вымушаным уцякаць са сваёй радзімы; суцеш афганскі народ, якія ўжо больш за сорак гадоў цяжка пакутуе ад канфліктаў, што прымусілі мноства пакінуць сваю бацькаўшчыну.

Валадар народаў, дапамажы палітычным уладам прымірыць грамадствы, узрушаныя напружанасцю і канфліктамі. Падтрымаць народ М’янмы, дзе нецярпімасць і насілле нярэдка ўдараюць таксама і па хрысціянскай супольнасці і месцах культу, робячы цьмянымі мірныя абліччы яе жыхароў.

Будзь святлом і падтрымкай для тых, хто верыць і працуе, нават ідучы супраць плыні, на карысць сустрэчы і дыялогу, і не дазволь, каб ва Украіне распаўсюдзіліся злаякасныя метастазы канфлікту.

Князь супакою, дапамажы Эфіопіі знайсці шляхі да прымірэння і супакою праз шчыры дыялог, у якім на першым месцы будуць патрэбы насельніцтва. Пачуй крык людзей рэгіёну Салех, якія пакутуюць ад насілля з боку міжнароднага тэрарызму. Звярні ўвагу на народы краін Паўночнай Афрыкі, змучаных ад падзелаў, беспрацоўя і эканамічнай няроўнасці. Суцеш пакуты мноства братоў і сясцёр, якія церпяць ад унутраных канфліктаў у Паўднёвым Судане.

Учыні, каб у сэрцах народаў абедзвюх Амерык запанавалі каштоўнасці салідарнасці, паяднання і мірнага суіснавання праз дыялог, узаемную павагу і прызнанне правоў і культурных каштоўнасцей усіх людзей.

Сыне Божы, суцеш ахвяр насілля над жанчынамі, якое пашыраецца ў гэты перыяд пандэміі. Дай надзею дзецям і моладзі, якія становяцца аб’ектам цкавання і злоўжыванняў. Агарні суцяшэннем і любоўю пажылых людзей, асабліва найбольш самотных. Адары супакоем і адзінствам сем’і, першаснае месца выхавання і аснову грамадства.

Бог-з-намі, адары здароўем хворых і натхні ўсіх людзей добрай волі на пошук найбольш адпаведных рашэнняў для пераадолення эпідэмічнага крызісу і яго наступстваў. Зрабі шчодрымі сэрцы, каб неабходныя лекі, асабліва вакцыны, маглі атрымаць найбольш патрабуючыя народы. Узнагародзь усіх, хто аказвае ўвагу і прысвячае сябе апецы над членамі сям’і, хворымі і найслабейшымі.

Дзіця з Бэтлеема, зрабі так, каб найхутчэй вярнуліся дадому шматлікія ваеннапалонныя нядаўніх канфліктаў, грамадзянскія і вайскоўцы, а таксама зняволеныя па палітычных матывах. Не пакідай нас абыякавымі перад абліччам цяжкай сітуацыі мігрантаў, бежанцаў і перасяленцаў. Іх вочы просяць нас не адварочвацца ад іх, не адмаўляць чалавечнасці, якая нас аб’ядноўвае, учыніць іх гісторыі нашымі ўласнымі і не забываць пра іх трагедыі.

Спрадвечнае Слова, якое сталася целам, учыні, каб мы памяталі пра наш супольны дом, які таксама пакутуе па прычыне нядбаласці, з якой часта да яго адносімся, і падштурхні палітычныя ўлады прыйсці да эфектыўных пагадненняў, каб будучыя пакаленні маглі жыць у асяроддзі, якое шануе жыццё.

Дарагія браты і сёстры, у наш час ёсць шмат цяжкасцей, але надзея мацнейшая, бо “Дзіця нарадзілася нам”. Яго з’яўляецца Божым словам і стала дзіцяткам, здольным толькі плакаць і патрабуючым усяго. Яно пажадала навучыцца размаўляць, як кожнае дзіця, каб мы маглі навучыцца слухаць Бога, нашага Айца, слухаць адзін аднаго і весці дыялог як браты і сёстры. О Хрысце, які нарадзіўся для нас, навучы нас ісці за Табой па шляхах міру. Усім жадаю добрых святаў Божага Нараджэння!”.