ПАПА

Папа: мы ўсе – дзеці Бога, “каторы ёсць у небе”

Пра верную і гарачую любоў Бога да кожнага чалавека нагадаў Папа падчас агульнай аўдыенцыі, якая 20 лютага 2019 г. прайшла ў Ватыкане. Ён працягнуў разважанні над малітвай “Ойча наш”.

Францішак заўважыў, што “першым крокам кожнай хрысціянскай малітвы з’яўляецца ўваход у таямніцу айцоўства Бога”. Для яе разумення, трэба, у першую чаргу, ачысціць і перавысіць наша ўяўленне пра бацькоўскую любоў. “Ніхто з нас не меў дасканалага бацьку, як і мы, у сваю чаргу, ніколі не будзем дасканалымі бацькамі або пастырамі”, - зазначыў Пантыфік.

“Вось чаму, калі размаўляем пра Бога, як пра “айца”, і ўяўляем вобраз нашых бацькоў, асабліва калі яны нас вельмі любілі, у той жа час мы павінны ісці далей. Таму што Божая любоў – гэта любоў Айца, “каторы ёсць у небе”, згодна з выразам, які нас запрашае выкарыстоўваць Езус. Гэта поўная любоў, смак якой мы можам адчуць у гэтым жыцці толькі недасканалым чынам. Людзі з’яўляюцца вечнымі жабракамі любові – мы жабракі любові, патрабуем яе. Людзі шукаюць месца, дзе іх будуць нарэшце любіць, але не знаходзяць яго. Колькі расчаравання ў сяброўстве і любові існуе ў нашым свеце. Шмат...”, - заўважыў Папа.

Спасылаючыся на грэчаскую міфалогію, Францішак зазначыў, што ў ёй бог любові – гэта самая трагічнай постаць, якая не разумее сваёй прыроды. “Міфалогія кажа, што ён сын Пораса і Пеніі, што значыць багацця і беднасці, якому наканавана насіць на сабе абліччы сваіх бацькоў”, - нагадаў Святы Айцец. На яго думку, гэта нагадвае пра дваістую прыроду чалавечай любові: яна здольная ў адзін і той жа дзень ажыць і расквітнець, а затым адразу завянуць і памерці.

“[Ёсць выраз прарока Осіі, які бязлітасным чынам акрэслівае прыроджаную слабасць нашай любові: “Міласэрнасць вашая, нібы ранішні туман і раса, што хутка знікае”. Вось чым часта з’яўляецца наша любоў: абяцаннем, якое цяжка стрымаць, спробай, якая хутка высыхае і выпарваецца, на падабенства начной расы, якая знікае, калі ўзыходзіць сонца]”

, - сказаў Папа.

Святы Айцец заўважыў, што ўсе людзі сустракаліся з досведам аслаблення любові, але любоў Бога – іншая. Яна адрасавана кожнаму чалавеку, і нават калі нас не любілі нашы бацькі, Бог, каторы ёсць у небе, “любіць нас як ніхто на гэтай зямлі не любіў і не зможа любіць”.

У пацвярджэнне гэтага, Папа нагадаў словы прарока Ісаі: “Ці забудзе жанчына дзіця сваё, каб не пашкадаваць сына ўлоння свайго? Нават калі яна забудзе, Я не забуду цябе”.

“[Нават калі ўсе нашы зямныя прывязанасці разбурацца і ў нашых руках не застанецца нічога, акрамя пылу, заўсёды будзе гарачая, выключная любоў Бога]”

, - запэўніў Францішак.

“У празе любові, якую ўсе адчуваюць, мы не шукаем таго, чаго не існуе: наадварот, яна з’яўляецца заклікам пазнаць Бога, як айца. Навяртанне св. Аўгустына, напрыклад, прайшло па гэтым водападзеле: малады і выбітны рытар проста шукаў у стварэнняў тое, што ніводнае стварэнне не магло яму даць, пакуль аднойчы не адважыўся ўзняць позірк увышыню. І ў той дзень ён пазнаў Бога. Бога, Які любіць”, - падкрэсліў Папа.

Рэпартаж з агульнай аўдыенцыі ў Ватыкане

Пантыфік растлумачыў, што выраз: “каторы ёсць у небе”, азначае не аддаленасць Бога, але радыкальную адметнасць Яго любові, “іншае вымярэнне любові, нястомнай любові, якая застаецца заўсёды, якая будзе заўжды... больш за тое, якая заўсёды блізка”.

“Таму, не бойцеся! Ніхто з нас не самотны. А калі нават, на няшчасце, твой зямны бацька забудзе пра цябе, а ты будзеш пакрыўджаны на яго, табе не адмоўлена ў фундаментальным досведзе хрысціянскай любові: веданні таго, што ты ўмілаванае дзіця Бога, што не існуе нічога ў жыцці, што можа згасіць Яго гарачай любові да цябе”, - завяршыў сваю катэхезу Папа.

Навіна ў фармаце аўдыё