Папа пра канец хрысціянскай цывілізацыі, якая жыве па-язычніцку

У гаміліі Францішак спаслаўся на біблійныя апавяданні пра знішчэнне двух гарадоў: Бабілёна – “прыгожага горада, сімвала марнасці, раскошы, самадастаткавасці, моцы гэтага свету”; і Ерузалема – “святога горада”.

Пантыфік заўважыў, што Бабілён “стаўся жыллём дэманаў і прыстанішчам усякага нячыстага духа”. За яго знешняй веліччу была схавана глыбокая амаральнасць, а “яго святы стваралі падманлівае пачуццё шчасця”. Знішчэнне гэтага гораду, якое “пачалося знутры”, было гвалтоўным. Такі канец спазнала “ганарыстая, багатая, дэспатычная цывілізацыя”.

Гаворачы пра разбурэнне Ерузалема, Папа зазначыў, што яго заняпад быў выкліканы іншага роду сапсаванасцю – “нявернасцю любові, няздольнасцю распазнаць любоў Бога і Яго Сына”. Святы горад быў растаптаны язычнікамі, быў пакараны, бо адкрыў браму свайго сэрца на язычніцтва.

“Існуе “апаганьванне” жыцця, у нашым выпадку хрысціянскага. Ці жывём мы як хрысціяне? Здаецца, што так. Але, па праўдзе кажучы, наша жыццё з’яўляецца язычніцкім, калі здараюцца падобныя рэчы, у яго ўваходзіць спакуса Бабілёна, а Ерузалем пачынае жыць як Бабілён. Ён хоча злучыць тое, што не злучаецца. (...) Ці з’яўляешся хрысціянінам? Жыві як хрысціянін! Нельга змешваць ваду з алеем. Яны заўсёды розныя. Такі канец супярэчлівай цывілізацыі, якая называе сябе хрысціянскай, а жыве па-язычніцку”, - сказаў Францішак.

Святы Айцец зазначыў, што пасля разбурэння наступае збаўленне. Таксама і “ў нашым жыцці здараюцца трагедыі”, але тады важна заўсёды глядзець наперад, “трымаючыся здалёк ад духа гэтага свету і язычніцтва”, маючы надзею на сустрэчу з Хрыстом. “Надзея – гэта наша сіла”, - падкрэсліў Папа.

Францішак заклікаў падумаць пра “Бабілёны” нашага часу, пра шматлікія магутныя імперыі, якія зніклі. “І такім будзе канец вялікіх сучасных гарадоў, і такім будзе канец нашага жыцця, калі працягнем крочыць язычніцкім шляхам”, - папярэдзіў Святы Айцец.