Гісторык: Ян Павел II заслугоўвае тытула "Вялікі"

Аляксандр Амяльчэня - Vatican News

Міхаэль Хезэман у інтэрв'ю каталіцкаму агенцтву KNA выказаў меркаванне, што Яну Паўлу II варта надаць тытул "Вялікі". Паводле яго слоў, "чалавек, які як “прылада Бога” змяніў свет, аб'яднаў Еўропу і абвяшчаў Евангелле мільёнам людзей ва ўсім свеце: такога не было ніколі ва ўсёй гісторыі Касцёла". Эксперт лічыць, што Пантыфік заслугоўвае гэтага тытула за яго беспрэцэдэнтны ўплыў на Касцёл і свет у цэлым.

Уплыў на Касцёл і свет

Гісторык падкрэслівае, што "амаль ніводная іншая асоба не змяніла свет да лепшага так фундаментальна, як ён. Ён у адзіночку, без адзінага стрэлу, перамог камунізм і аб'яднаў Еўропу". Гэта ацэнка паказвае маштаб уплыву Яна Паўла II на сусветную гісторыю.

Хезэман таксама адзначае, што Ян Павел II увёў Касцёл "у трэцяе тысячагоддзе ў амаль аб'яднаным свеце" і працягвае фарміраваць яго да сёння. Ён лічыць, што Папа-Вайтыла пакінуў пасля сябе "моцны Касцёл замацаваны ў праўдзе".

Духоўная спадчына

Яго “тэалогія цела” і барацьба за жыццё робяць яго прарокам нашага часу. Энцыклікі Яна Паўла II Хезэман апісвае як трывалыя па змесце дапаможнікі, у якіх ён супрацьпастаўляў "вечна важныя маральныя прынцыпы" духу часу.

Гісторык падкрэслівае, што ў час крызісу Касцёла пасля Другога Ватыканскага Сабору, кананізаваны ў 2014 годзе Пантыфік "вярнуў Касцёл на правільны шлях дзякуючы сваёй унутранай яснасці і духоўнай моцы". Паводле Хезэмана, Ян Павел II "давёў Касцёл да вялізнага абуджэння – падзеі, якая нагадвала “другую Пяцідзясятніцу”, на якую спадзяваліся Айцы Сабору".

Уплыў на моладзь

Нямецкі эксперт адзначае, што дзякуючы Яну Паўлу II адбылося "найбуйнейшае абуджэнне веры сярод моладзі ў найноўшай гісторыі Касцёла". Гэта адбылося дзякуючы ініцыяваным ім Сусветным дням моладзі.

Нават у канцы свайго пантыфікату, нягледзячы на ўзрост і хваробу, ён зачароўваў людзей сваёй харызматычнай асобай, аўтэнтычнасцю і безумоўнай верагоднасцю, становячыся "бацькам цэлага пакалення хрысціян". "Яго яснасць, цеплыня, глыбокая чалавечнасць і дабрыня зачароўвалі іх і пераконвалі. Сустрэча з ім была проста ашаламляльнай", - падкрэслівае гісторык.

Выклікі пантыфікату

Хезэман, які з 2000 года з'яўляецца акрэдытаваным пры Святым Пасадзе журналістам, апісаў стаўленне Яна Паўла II да скандалаў злоўжыванняў у Касцёле як яго "слабы бок". Гэтая пазіцыя Папы, верагодна, вынікала з таго, што "ён занадта верыў у дабро ў людзях, асабліва ў святарах".

Паводле гісторыка, гэта тлумачыцца мінулым папы: у камуністычнай Польшчы кардынал Вайтыла быў сведкам таго, як улады фабрыкавалі абвінавачванні супраць духавенства для дыскрэдытацыі Касцёла. Таму, калі ў ЗША пачалі з'яўляцца паведамленні пра злоўжыванні, Пантыфік спачатку ўспрыняў іх як такую ж антыкасцельную кампанію. Толькі пазней, з вялікім болем, ён усвядоміў, што гэтыя абвінавачванні былі сапраўднымі, а не сфабрыкаванымі, як у Польшчы.

"Гігант гісторыі" чакае свайго тытула

"Вялікі" – гэта не проста эпітэт, а прызнанне гістарычнага значэння. Толькі тры Папы за дваццаць стагоддзяў атрымалі гэты тытул. Ян Павел II, які перамяніў карту Еўропы без адзінага стрэлу, аб'яднаў Усход і Захад, і стаў духоўным айцом для мільёнаў маладых людзей, стаіць у чаканні далучэння да гэтага эксклюзіўнага спісу.

Як сцвярджае Хезэман, Ян Павел II не проста кіраваў Касцёлам – ён стварыў новую эпоху, якая працягваецца і пасля яго сыходу. Ён быў не толькі сведкам гісторыі, але і яе творцам – сапраўдным "Вялікім" нашага часу.