የርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ቤት ሰባኪ በሱባኤ ላይ ያደረጉት አስተንትኖ ዳግመኛ ሞት በሚል ጭብጥ ዙሪያ ነው

የዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

መጽሐፍ ቅዱስ የሰውን ልጅ ታሪክ በዘላለም ሕይወት ተስፋ እና በሞት እውነታ መካከል ያለውን ውጥረት ይገልጻል። እስራኤል፣ ታማኝነቷ እና ታማኝ ባለምሆኗ፣ ይህን ተጋድሎ ሥጋ እንዲለብስ አደረገች፣ የተስፋይቱን ምድር ያለማቋረጥ ትፈልጋለች። ቅዱስ ጳውሎስ ስለ ሰው ልጅ እንደሚሞት ነገር ግን ሕያው እንደሆነ ተናግሯል (2ኛ ቆሮ 6፡9) የሕልውናውን አያዎ (ፓራዶክስ) ተቃርኖ አገላለጽ ነው።

ነቢዩ ሕዝቅኤል ይህንን ሁኔታ በደረቁ አጥንቶች ሸለቆ በራዕዩ ገልጾታል (ሕዝ 37)፡ እስራኤል ያለ ሕይወትና ተስፋ ያለ የአየር ላይ መቃብር ሆኖ ይታያል። እግዚአብሔር ነቢዩን አጥንቶቹን እንዲናገር አዘዘው፣ እነርሱም ተሰብስበው እንደገና ሥጋ ለበሱ፣ ነገር ግን መንፈስ እስኪነፍስባቸው ድረስ ያለ ሕይወት ይኖራሉ።

የነቢዩ ራዕይ የእስራኤላውያንን ከስደት መመለስን ብቻ የሚገልጽ አይደለም፣ ነገር ግን የሰውን ሁኔታ ያንፀባርቃል፡ ብዙ ጊዜ፣ እኛ ያለን ህይወት እንኖራለን። ደረቅ አጥንቶች "የመጀመሪያውን ሞት"፣ ውስጣዊ ሞትን ያመለክታሉ፣ እሱም በፍርሃት፣ በግዴለሽነት እና በተስፋ ማጣት ይገለጣል። አዳምና ሔዋን ኃጢአት ከሠሩ በኋላ የሆነው ይህ ነው፤ ሥጋቸው ሕያው ነበር፣ ነገር ግን ከእግዚአብሔር ተለይቷል።

እውነተኛ ሕይወትን አንድ ጊዜ ሊሰጠን የሚችለው የእግዚአብሔር መንፈስ ብቻ ነው። ሆኖም፣ “ሁለተኛ ሞት”ም አለ፣ ብዙ ጊዜ የዘላለም ፍርድ ማለት እንደሆነ ተረድተናል፣ ነገር ግን እንደ ሰነ-ሰብዕዊ ሞትም ሊታይ ይችላል። የመጀመሪያውን ሞት የሆኑትን ፍርሃት፣ ራስ ወዳድነት እና የቁጥጥር ቅዠትን ያሸነፉ ሰዎች - ሁለተኛውን ያለ ሽብር ሊጋፈጡ ይችላሉ። የአዚዚው ቅዱስ ፍራንችስኮስ ይህንን ነጥብ በወንድም ፀሐይ መፅሐፍ ውስጥ፣ ሞትን በእግዚአብሔር የተቀበሉትን አወድሷል።

የዩሐንስ ራዕይ መጽሐፍ “አሸናፊው በሁለተኛው ሞት አይጎዳም” (ራዕ 2፡11) ሲል በእምነት እና በተስፋ የሚኖር ሁሉ ሳይደቅበት ሊያልፍበት እንደሚችል ያረጋግጣል። የሕዝቅኤል ራዕይ ትንሳኤ እንደጀመረ ያስተምረናል፡ እግዚአብሔር ለእኛ የዘላለምን ሕይወት ለመስጠት እስክንሞት ድረስ አይጠብቅም፣ ነገር ግን መንፈሱን ከተቀበልን አሁን ባለው ጊዜ ይሰጠናል። ትክክለኛው ጥያቄ፡- የደረቁ አጥንቶች ሆነው እንዲቀጥሉ እንፈልጋለን ወይስ ራሳችንን በእውነተኛ ህይወት እንድንነቃቃ እንፈቅዳለን?