የሮማ ኩሪያ ሱባኤ 7ኛው አስተንትኖ "ዘላለማዊ፣ ግን የማንሞት አይደለንም"!

ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

ዘመናችን በዕድገት እና በደህንነት ተነሳስቶ የያለመሞትን ስሜት ቅዠት ፈጥሯል፣ ይህም የሰዎችን ሁኔታ ወሰን ችላ እንድንል ያደርገናል። ቤተክርስቲያን እንኳን፣ አንዳንድ ጊዜ፣ ስለ እግዚአብሔር መንግስት ታማኝ ምስክርነት ለመስጠት ራሷን ለማስተካከል ትታገላለች።

ይህ ሞትን ቸል ማለታችን የመጠባበቂያ ጊዜን በፀጥታ መኖር ባለመቻላችን እና እውነታው ትኩረታችንን በሚፈልግባቸው ብዙ ግንባሮች ላይ ከፍተኛ እንቅስቃሴ እና ትኩረትን የመጠበቅ አባዜን ያሳያል። ሞትን መፍራት ትክክለኛ ምርጫዎችን ለማድረግ አስቸጋሪ አድርጎብናል፣ መለያየትን ያጎለብታል እና ቀደም ሲል የተደረጉ ውሳኔዎችን ሁል ጊዜ መሻር የመቻል ቅዠት አምጥቶብናል።

የዘመኑ ህብረተሰብ በአንድ ወቅት ሰዎች ሞትን በትርጉም እና በድፍረት እንዲጋፈጡ ይረዱ የነበሩትን ሥርዓቶች እና ቃላቶችን ሰርዟል። ዛሬ መሞት ብዙውን ጊዜ የሚዲያ ትርኢት ወይም የሕክምና ሳይንስ ቴክኒካል ችግር ሆኗል። ይህ ከሞት ጽንሰ-ሀሳብ መራቅ የህይወትን ጥልቅ ትርጉም እና የክርስቲያናዊ ተስፋን እንዳንረዳ ያደርገናል። የአዚዚው ቅዱስ ፍራንችስኮስ “እህት ሞት” ብሎ ሲጠራው ጽንፈኛ አማራጭ ያቀርባል፡ የሰው ልጅ ወሰንን ወደ ዘላለማዊነት የሚወስደውን ጉዞ አካል አድርጎ መቀበል ማለት ነው።

እንደ ያልተሳካ የነፃነት አጠቃቀም የተረዳው ኃጢአት ብዙውን ጊዜ የሚመነጨው ከሕይወት አስጊ ሁኔታ ለማምለጥ በሚደረገው ሙከራ ነው። ይሁን እንጂ እውነተኛው መድኃኒት ፍቅር ብቻ ነው፣ በተጨባጭ እና በጥልቅ የኖረ፣ በቅዱስ ዮሐንስ ቃል ሲመሰከር፡- “ወንድሞቻችንን ስለምንወድ ከሞት ወደ ሕይወት እንደ ተሻገርን እናውቃለን” (1ዮሐ. 3፡14) ይለናል። እስከ መጨረሻው መውደድ ማለት ገደቦችን መቀበል እና ያለ ምንም ቦታ ራስን የመስጠት እድልን መለወጥ ማለት ነው።

ክርስቶስ ሞትን አላስወገደም ነገር ግን ሰው ሊኖር እና ሊለወጥ እንደሚችል ለማሳየት በእርሱ በኩል አልፏል። ምስጢረ ሥጋዌ ለኃጢአት የተሰጠ ምላሽ ብቻ ሳይሆን እግዚአብሔር ከእኛ ሕልውና ጋር የተሳተፈበት ሥር ነቀል የፍቅር ተግባር ነው። የማርቆስ ወንጌል በመስቀሉ የሚያድነውን አምላክ እርስ በእርሱ የሚጋጭ በሚመስል አባባል ወይም አያዎ (ፓራዶክስ) አጉልቶ ያሳያል፣ ይህም ዘላለማዊ ሆነን ሳለን ነገር ግን የምንሞት መሆናችንን ገልጦልናል።

ጳውሎስ በአምላክ ነፃ ስጦታ ከመታመን ይልቅ በፍርሃትና በሕግ ላይ ወደተመሰረተ እምነት የመመለስ አደጋን በተመለከተ የገላትያ ሰዎችን አስጠንቅቋል። ዮሐንስ መናፍስትን እንድንለይ ይመክረናል፣ ምስጢረ ሥጋዌን እንደ ሀሳብ ሳይሆን እንደ ተጨባጭ የህይወት መንገድ በመገንዘብ ማለት ነው። ምስጢረ ስጋዌ እውነታ ምንም እንኳን ችግሮች ቢኖሩበትም የእግዚአብሔር መንግት ቦታ እንደሆነ በመተማመን ጸንተን እንድንኖር ይጠራናል።

እንደ እግዚአብሔር ልጆች እና እንደ ወንድሞች እና እህቶች እርስ በርስ መተጋገዝ በየቀኑ መታደስ ያለበት ምርጫ ነው፣ በእርግጠኝነት ፍቅር እስከ መጨረሻው የሚቻል ብቻ ሳይሆን ቀደም ሲል ስፍር ቁጥር በሌላቸው ወንዶች እና ሴቶች ትውልዶች የተመሰከረ ነው። ይህ የፍቅር መዝሙር እኛ ደግሞ በህይወታችን የምንዘምረው ነው።